حساسیت به ایمپلنت دندان تیتانیومی | باید بدانید!

ایمپلنت دندان، نزدیک‌ترین ترمیم موجود در دندان‌پزشکی مدرن به دندان طبیعی است. این امر به این دلیل است که ایمپلنت نه‌تنها تاج قابل‌مشاهده را جایگزین می‌کند، بلکه به‌عنوان یک ریشه مصنوعی نیز عمل می‌کند؛ زیرا یک پست تیتانیومی در استخوان فک قرار می‌گیرد.

اگر به فلز حساسیت داشته باشید، چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا دیگر نمی‌توانید این گزینه درمانی را انتخاب کنید؟ قبل از پاسخ به این سؤال درسایت دکتر آرش گلستانه، متخصص ایمپلنت اصفهان، باید نگاهی دقیق‌تر به حساسیت به ایمپلنت بیندازیم.

آلرژی به‌طورکلی، واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن شما به یک ماده خارجی خاص است. این پاسخ می‌تواند از یک بثورات جزئی تا یک واکنش تهدیدکننده زندگی در اندام‌های بدن شما متغیر باشد. شما ممکن است به هر چیزی، از جمله فلزات حساسیت داشته باشید.

فلزات نقش مهمی در روش‌های دندان‌پزشکی ایفا کرده‌اند، به ویژه آمالگام دندانی که برای پر کردن دندان استفاده می‌شود. آمالگام دندانی ترکیبی از یک فلز گرانبها مانند طلا یا نقره با فلزات دیگر مانند مس، قلع و در مقادیر کمتر جیوه است. این نوع آمالگام برای چندین دهه به طور ایمن استفاده شده و موارد نادری از التهاب یا بثورات آلرژیک گزارش شده است.

حتی اگر حساسیت نادری به فلزات داشته باشید، حساسیت به تیتانیوم بسیار نادر است. در یک مطالعه بر روی 1500 بیمار ایمپلنت، کمتر از 1 درصد هر گونه واکنشی را گزارش کردند. معمولاً این حساسیت‌های فلزی به فلزات خاصی مربوط می‌شود. حدود 17 درصد از زنان و 3 درصد از مردان به نیکل حساسیت دارند و درصدهای کمتری نیز به کبالت یا کروم حساسیت دارند. بیشتر واکنش‌های آلرژیک به فلز، با تماس جواهرات یا اقلام فلزی مشابه که باعث ایجاد بثورات روی پوست می‌شود، اتفاق می‌افتد. آلرژی به فلز در قسمت‌های جایگزین بدن می‌تواند منجر به رد آن توسط بدن شود.

این اکنون ما را به ایمپلنت‌های دندانی و پرکاربردترین فلز با آن‌ها، یعنی تیتانیوم می‌رساند. از این فلز در ایمپلنت‌های دندانی استفاده می‌شود زیرا ارتباط خاصی با استخوان دارد. سلول‌های استخوان فک به راحتی رشد می‌کنند و به فلز می‌چسبند که با پیوند بین ایمپلنت و استخوان فک، به استحکام مورد نظر شما دست می‌یابند.

ایمپلنت‌های دندانی معمولی از تیتانیوم خالص یا آلیاژ تیتانیوم ساخته می‌شوند، که ترکیبات دو یا چند فلز هستند و همچنین با استخوان سازگارند و باعث رشد استخوان و اتصال به ایمپلنت می‌شوند. این فلزات مشابه مواد مورد استفاده در تعویض مفصل زانو و مفصل ران هستند.

چرا ایمپلنت‌های دندانی از تیتانیوم ساخته شده اند؟

تیتانیوم برای ایمپلنت‌های دندانی گزینه‌ای عالی است، زیرا توانایی منحصر به فردی برای اتصال دائمی به استخوان طبیعی شما دارد. این ویژگی در دهه 1950 کشف شد و اولین بار در دهه 1960 برای ایجاد ایمپلنت دندان مورد استفاده قرار گرفت.

فلز مورد استفاده در ایمپلنت‌های دندانی به طور گسترده آزمایش شده و توسط FDA به‌عنوان یک ماده ایمن در سطح پزشکی تأیید شده است. بااین‌حال، آلرژی به فلز می‌تواند مانع از کاشت ایمپلنت دندان سنتی شود.

ایمپلنت‌های تیتانیوم با استخوان یکپارچه می‌شوند و یک پیوند دائمی ایجاد می‌کنند. با رعایت بهداشت دهان و دندان، این ایمپلنت‌ها دچار شکست نخواهند شد و به بخشی طبیعی از دهان شما تبدیل می‌شوند. به همین دلیل است که تیتانیوم انتخاب ارجح برای اکثر انواع ایمپلنت‌های دندانی است.

ایمپلنت های ساب پریوستئال، راه حلی برای استخوان فک محدود

مزیت اصلی تیتانیوم، توانایی آن برای چسبیدن به استخوان و رشد در ایمپلنت در حین التیام است؛ فرآیندی که به نام “osseointegration” شناخته می‌شود. این ماده همچنین بسیار بادوام است، به‌طوری که ایمپلنت می‌تواند سال‌ها یا حتی برای همیشه دوام بیاورد. شکستگی ایمپلنت تیتانیوم بسیار نادر است.

در حالی که پس از قرار دادن تاج روی ایمپلنت، نمی‌توانید دقیقاً خود ایمپلنت را ببینید، برخی از افراد به زیبایی ایمپلنت‌های تیتانیومی اهمیت نمی‌دهند. این جایی است که ایمپلنت‌های سرامیکی یا زیرکونیا می‌توانند مزیتی را ارائه دهند.

ایمپلنت‌های سرامیکی دندان‌های سفیدی دارند و می‌توانند با دندان‌های طبیعی شما مطابقت داشته باشند. همچنین، در صورت داشتن سابقه فرورفتگی لثه، آن‌ها می‌توانند انتخاب بهتری نسبت به ایمپلنت‌های تیتانیوم باشند، زیرا کمتر قابل‌توجه هستند.

آلرژی به ایمپلنت‌های دندانی: آیا می‌توانم به تیتانیوم حساسیت داشته باشم؟

اگرچه آلرژی به ایمپلنت دندان نسبتاً نادر است، اما هنوز ممکن است رخ دهد. تیتانیوم به دلیل زیست‌سازگاری قوی خود، به طور گسترده‌ای مورد استقبال قرار گرفته و آن را به ماده‌ای مطلوب برای کاربردهای مختلف پزشکی و دندان‌پزشکی، از جمله ایمپلنت‌های دندانی و دستگاه‌های ارتوپدی تبدیل کرده است.

باوجود پذیرش عمومی تیتانیوم توسط بدن انسان، برخی افراد ممکن است به این فلز حساسیت یا واکنش آلرژیک نشان دهند. تصور می‌شود که این آلرژی به دلیل پاسخ سیستم ایمنی به یون‌های تیتانیوم است که می‌توانند تحت شرایط خاصی، مانند خوردگی، از فلز آزاد شوند.

اگر مشکوک به آلرژی به تیتانیوم هستید، فوراً با متخصصان مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید. آن‌ها شما را در آزمایش آلرژی راهنمایی کرده و در مورد مواد جایگزین برای هر روش پزشکی یا دندان‌پزشکی که ممکن است نیاز داشته باشید، به شما توصیه خواهند کرد.

علائم آلرژی به ایمپلنت دندان تیتانیومی

واکنش‌های آلرژیک به ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند به روش‌های مختلفی ظاهر شوند، از جمله:

• تورم و قرمزی: التهاب یا تغییر رنگ قابل‌مشاهده در اطراف محل ایمپلنت می‌تواند نشان‌دهنده یک واکنش آلرژیک باشد.
  التهاب پس از جراحی ایمپلنت دندان
• درد یا ناراحتی: درد مداوم یا شدید در اطراف ناحیه ایمپلنت معمولاً بخشی از روند بهبودی نیست و می‌تواند نشانه‌ای از واکنش آلرژیک باشد.
• خارش یا بثورات: احساس خارش یا وجود بثورات در نزدیکی ایمپلنت ممکن است نشان‌دهنده پاسخ آلرژیک احتمالی باشد.
• خستگی یا کسالت غیرقابل‌توضیح: علائم سیستمیک مانند خستگی مداوم یا احساس کلی بیماری ممکن است با آلرژی به مواد ایمپلنت دندان همراه باشد.
• تغییرات لثه: تغییرات در بافت لثه، از جمله درد مداوم یا ظاهر غیرعادی اطراف ایمپلنت، می‌تواند نشانه‌ای از واکنش آلرژیک باشد.
• شکست ایمپلنت: اگرچه نادر است، یک واکنش آلرژیک ممکن است به شکست ایمپلنت کمک کند، زیرا پاسخ بدن می‌تواند بر فرایند استئواینتگراسیون تأثیر بگذارد.

عوامل موثر در موفقیت ایمپلنت دندان

آلرژی به تیتانیوم چقدر شایع است؟

بر اساس یک مطالعه، آلرژی به تیتانیوم نادر است و در حدود 0.6 درصد از جمعیت رخ می‌دهد. این بدان معناست که تقریباً 1.8 میلیون نفر در ایالات متحده ممکن است تا حدی به تیتانیوم حساسیت داشته باشند. بااین‌حال، مطالعات دیگر نشان می‌دهد که واکنش آلرژیک یا حساسیت مفرط به تیتانیوم می‌تواند بسیار بیشتر باشد.

هنگامی که این واکنش‌ها رخ می‌دهند، علائم آلرژی به ایمپلنت تیتانیوم می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و شامل موارد زیر باشد:

• شل‌شدن ایمپلنت (شکست ایمپلنت)
• راش یا کهیر
• زخم و تورم در بافت نرم دهان
• التهاب مزمن در لثه‌های اطراف ایمپلنت
• مشکلات در بهبود زخم
• سندرم خستگی مزمن
• تورم یا التهاب صورت شبیه آکنه
• درد عضلات و مفاصل
• مشکلات عصبی

مشکلات و عوارض ایمپلنت دندان

دکتر آرش گلستانه: حتی اگر خطر آلرژی به تیتانیوم بسیار کم باشد، واکنش‌ها می‌توانند تأثیرات قابل‌توجهی بر سلامت و تندرستی کلی شما داشته باشند. این ما را به موضوع بعدی می‌برد: چگونه می‌توانید تشخیص دهید که به تیتانیوم حساسیت دارید؟

روش های انتخاب متخصص ایمپلنت دندان مناسب

تست آلرژی ایمپلنت دندان تیتانیوم

بسیاری از آلرژی‌ها را می‌توان از طریق یک روش ساده به نام تست چسب پوستی تشخیص داد. در این آزمایش‌ها، آلرژن‌های مشکوک به نواحی بسیار کوچک پوست، معمولاً روی پشت شما اعمال می‌شوند. سپس این نواحی با باندهای ضد آب پوشانده می‌شوند و برای مدتی به حال خود رها می‌شوند. با گذشت زمان، نواحی پوست از نظر علائم تحریک که نشان‌دهنده یک واکنش آلرژیک است، ارزیابی می‌شوند.

اما در حالی که تست‌های چسب پوستی برای برخی از انواع آلرژی‌ها ایده‌آل هستند، برای سایر آلرژی‌ها، از جمله آلرژی‌های تیتانیوم، چندان دقیق نیستند. برای آزمایش حساسیت به تیتانیوم، باید نوع متفاوتی از آزمایش به نام MELISA (که مخفف “Memory Lymphocyte Immunostimulation Assay” است) انجام دهید.

آزمایش MELISA از نمونه کوچکی از خون شما برای بررسی حساسیت به تیتانیوم استفاده می‌کند. در طول این آزمایش، گلبول‌های سفید خون شما از بقیه خون جدا می‌شوند و سپس در طی چند روز در معرض تیتانیوم قرار می‌گیرند. نمونه خون شما برای علائم واکنش آلرژیک ارزیابی می‌شود.

آزمایش MELISA نتایج بسیار دقیق‌تری نسبت به تست‌های آلرژی پوستی سنتی ارائه می‌دهد، به ویژه برای کاربردهایی که فلز در تماس با استخوان و بافت‌های نرم قرار می‌گیرد. در واقع، علاوه بر استفاده از آن در دندان‌پزشکی، این آزمایش برای تشخیص آلرژی به فلز قبل از جراحی تعویض مفصل و در صنایع دیگری که حساسیت به فلزات نگران‌کننده است، نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ایمپلنت دندان بدون جراحی

نمودار شاخص تحریک فلزات آزمایش شده به شرح زیر است:

• طلا: 1
• کبالت: 3
• کروم: 4
• پالادیوم: 10
• تیتانیوم: 6
• قلع: 8
• نیکل: 27
• کادمیوم: 10
• فنیل جیوه: 5

هر آنچه که باید در مورد ایمپلنت های هیبریدی دندان بدانید

 MELISA  چقدر دقیق است؟

آزمایش MELISA می‌تواند بسیار دقیق‌تر از تست‌های چسب پوستی باشد، زیرا این آزمایش نشان می‌دهد که فلز چگونه در تماس با خون و بافت‌های داخل بدن شما واکنش نشان می‌دهد و نه فقط سطح پوست. بااین‌حال، مطالعاتی وجود دارد که صحت و پایایی این آزمون را زیر سؤال می‌برد.

در یک مطالعه در سال 2016، 57 درصد از بیمارانی که ادعا می‌کردند به تیتانیوم حساسیت دارند، به فلزات دیگر از جمله نیکل واکنش نشان دادند. این موضوع به ویژه نگران‌کننده است، زیرا حتی خالص‌ترین تیتانیوم نیز حاوی مقدار کمی نیکل است. بنابراین، اگر به نیکل حساسیت دارید، ممکن است به ایمپلنت‌های دندانی که از این فلز استفاده می‌کنند، واکنش آلرژیک نشان دهید.

آلرژی به نیکل بسیار رایج است و در واقع، بعد از پیچک سمی، شایع‌ترین علت بثورات پوستی آلرژیک به شمار می‌آید. علاوه بر این، MELISA به طور کامل به‌عنوان 100٪ قابل اعتماد توسط جوامع پزشکی یا تحقیقاتی پذیرفته نشده است، به این معنی که شما باید تصمیم بگیرید که آیا از نتایج آزمایش خود قبل از دریافت ایمپلنت اطمینان دارید یا خیر.

در نتیجه، بسیاری از بیماران – حتی آن‌هایی که هیچ حساسیتی به تیتانیوم ندارند – گزینه‌های دیگری را برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته خود انتخاب می‌کنند تا از خطرات احتمالی مرتبط با واکنش‌های آلرژیک به تیتانیوم جلوگیری کنند.

ایمپلنت با لیزر | روشی نو و جدید در عرصه دندانپزشکی

مدیریت آلرژی ایمپلنت دندان

اگر مشکوک هستید که به ایمپلنت دندانی خود حساسیت دارید، ضروری است که فوراً با دندان‌پزشک یا جراح دهان خود مشورت کنید. در اینجا چند مرحله وجود دارد که آن‌ها ممکن است توصیه کنند:

• تست آلرژی: دندان‌پزشک شما ممکن است آزمایش آلرژی را برای شناسایی مواد ایجادکننده واکنش پیشنهاد دهد. آزمایش چسب پوستی یا آزمایش خون می‌تواند به شناسایی دقیق آلرژن کمک کند.
• برداشتن ایمپلنت: در موارد شدید آلرژی، ممکن است برداشتن ایمپلنت برای کاهش علائم ضروری باشد. دندان‌پزشک شما در مورد این گزینه با شما صحبت خواهد کرد و بهترین راه را تعیین خواهد کرد.
• مواد جایگزین: اگر آلرژی شناخته‌شده‌ای به ماده خاصی دارید، دندان‌پزشک شما می‌تواند مواد جایگزین ایمپلنت را که با بدن شما سازگار است، بررسی کند.
• مدیریت علائم: درعین‌حال، دندان‌پزشک شما ممکن است داروهای بدون نسخه یا نسخه‌ای را برای مدیریت علائمی مانند درد، تورم یا خارش توصیه کند.
• نظارت: قرار ملاقات‌های منظم با دندان‌پزشک برای نظارت بر علائم شما و اطمینان از اینکه هر گونه واکنش آلرژیک به‌سرعت برطرف می‌شود، بسیار مهم است.

جلوگیری از واکنش‌های آلرژیک قبل از ایمپلنت دندان

پیشگیری از آلرژی به ایمپلنت‌های دندانی در درجه اول مستلزم برنامه‌ریزی دقیق و ارتباط مؤثر بین بیمار و متخصصان دندان‌پزشکی است. در اینجا استراتژی‌های کلیدی برای به‌حداقل‌رساندن خطر واکنش آلرژیک آورده شده است:

• سابقه پزشکی و آلرژی: سابقه کامل پزشکی و آلرژی خود را با ارائه‌دهنده خدمات دندان‌پزشکی خود به اشتراک بگذارید. اطلاع‌رسانی به آن‌ها در مورد هر گونه واکنش به فلزات یا آلرژی‌های قبلی برای انتخاب مواد مناسب برای ایمپلنت دندان بسیار مهم است.
• آزمایش آلرژی: اگر مشکوک به آلرژی به فلز هستید، قبل از عمل ایمپلنت دندان خود را آزمایش کنید. آزمایش‌های خونی مانند آزمایش MELISA می‌تواند به شناسایی حساسیت شما به فلزاتی مانند تیتانیوم که معمولاً در ایمپلنت‌ها استفاده می‌شود، کمک کند.
• انتخاب مواد ضد حساسیت: برای کسانی که به فلزات حساس هستند، انتخاب گزینه‌های ضد حساسیت مانند زیرکونیا توصیه می‌شود. زیرکونیا یک سرامیک محبوب است که به دلیل ترکیبات بدون فلز، زیست‌سازگاری و حداقل خطر آلرژی‌زا شناخته شده است.
• مشاوره با دندان‌پزشک: با دندان‌پزشک خود در مورد مواد مختلف ایمپلنت در دسترس صحبت کنید. داشتن اطلاعات کافی در مورد مزایا و معایب هر کدام می‌تواند به انتخاب گزینه‌ای کمک کند که خطر واکنش‌های آلرژیک را کاهش دهد.
• نظارت پس از عمل: بعد از عمل، ناحیه کاشت را به دقت زیر نظر داشته باشید تا نشانه‌های واکنش آلرژیک را شناسایی کنید. شناسایی سریع علائمی مانند تورم، قرمزی یا درد برای رسیدگی سریع به مسائل حیاتی است.
• معاینات منظم: پس از کاشت ایمپلنت دندان به طور منظم به دندان‌پزشک خود مراجعه کنید. این معاینات برای نظارت بر سلامت ناحیه ایمپلنت و مقابله با هر گونه عارضه، از جمله آلرژی که ممکن است رخ دهد، ضروری است.

ایمپلنت‌های دندانی زیرکونیا: جایگزینی برای تیتانیوم

پس اگر آزمایش شما نشان دهد که به تیتانیوم حساسیت دارید، چه باید کرد؟ آیا این بدان معناست که شما باید از کاشت ایمپلنت به نفع دندان‌مصنوعی یا بریج صرف‌نظر کنید؟ خیر. برای بیمارانی که تست آلرژی تیتانیوم آن‌ها مثبت است، ایمپلنت‌های دندانی زیرکونیا می‌تواند راه‌حل خوبی باشد. زیرکونیا عمدتاً از سرامیک ساخته شده است و بنابراین نگران واکنش‌های آلرژیک نخواهید بود.

زیر کونیا یا ایمپلنت دندان تیتانیومی؟ کدام را انتخاب کنم؟

اما چرا همیشه از ایمپلنت‌های زیرکونیا استفاده نمی‌شود؟ بخشی از این موضوع به این دلیل است که برخی از ویژگی‌های ایمپلنت‌های تیتانیوم را ندارند، مانند طراحی دوقسمتی و ویژگی‌های اتصالی که به پایدار ماندن ایمپلنت کمک می‌کند. همان‌طور که در پست وبلاگ قبلی ما توضیح داده شد، ایمپلنت‌های زیرکونیا نیز مزایا و معایب خاص خود را دارند. بااین‌حال، برای بیمارانی که به تیتانیوم حساسیت دارند و همچنان به دنبال مزایای ایمپلنت هستند، این گزینه می‌تواند انتخاب خوبی باشد.

بهترین نوع کاشت ایمپلنت

بریج: گزینه دیگری برای جایگزینی دندان

البته، ایمپلنت تنها راه حل برای جایگزینی دندان ازدست‌رفته نیست. برای دهه‌ها، مردم به بریج‌ها تکیه می‌کردند تا شکاف دندان ازدست‌رفته را پر کنند و برای بسیاری از بیماران، بریج می‌تواند گزینه‌ای عالی باشد.

بریج سنتی (که در زیر نشان داده شده است) دارای یک یا چند دندان‌مصنوعی یا “پونتیک” است که توسط دندان‌های دو طرف شکاف پشتیبانی می‌شود. قبل از قرار دادن بریج، این دندان‌ها باید روکش‌هایی دریافت کنند تا دندان‌ها را نگه دارند و اجازه دهند نیروهای طبیعی روی دندان‌مصنوعی توسط دندان‌های مجاور حمایت شوند. این بدان معناست که مقدار قابل توجهی از مواد دندان باید از روی این دندان‌ها برداشته شود تا جایی برای روکش‌ها ایجاد شود. پس از برداشتن مواد، این دندان‌ها در معرض خطر عوارضی مانند نیاز به درمان کانال ریشه، شکستگی و پوسیدگی مکرر قرار دارند.

بااین‌حال، بریج‌ها سابقه طولانی و موفقی در کمک به بازیابی عملکرد و زیبایی پس از افتادن دندان دارند و می‌توانند انتخابی عالی برای بسیاری از بیماران باشند.

بریج مریلند دارای طراحی و فرایند اتصال متفاوتی است که نیاز به برداشتن مواد سطحی از دندان‌های سالم همسایه را از بین می‌برد. در عوض، بریج با یک رزین چسب در جای خود محکم می‌شود تا بریج را به یک یا هر دو دندان در هر دو طرف وصل کند، اغلب اوقات بدون حذف دندان. این امر برخی از خطرات بریج‌های سنتی را کاهش می‌دهد.

بریج‌های مریلند گزینه خوبی برای جایگزینی دندان‌های جلو در “منطقه زیبایی” هستند. بااین‌حال، کاربرد باندینگ استفاده شده به این معنی است که این بریج‌ها تقریباً به اندازه یک بریج سنتی بادوام نیستند و نیروهای وارد شده در حین گاز زدن و جویدن می‌تواند منجر به شکستگی یا جدا شدن دندان‌مصنوعی (پونتیک) شود.

این بریج‌ها اگرچه برای برخی گزینه‌ای جذاب هستند، اما در واقع فقط برای بهبود زیبایی در نظر گرفته شده‌اند و نه به‌عنوان جایگزینی کاربردی برای دندان ازدست‌رفته.

دوام ایمپلنت های دندان

دندان‌مصنوعی جزئی

یکی دیگر از گزینه‌های آزمایش شده برای جایگزینی یک یا چند دندان ازدست‌رفته، پروتز جزئی قابل جابجایی است که روی لثه شما در شکافی که دندان یا دندان‌های ازدست‌رفته قرار دارد، قرار می‌گیرد. پروتزهای جزئی معمولاً نسبت به سایر گزینه‌ها ارزان‌تر هستند، اما بسیاری از مردم تمایلی به استفاده از دستگاهی که قابل جابجایی است یا خطر لیز خوردن دارد، ندارند. همچنین، برخی افراد نمی‌خواهند هنگام خواب، دندان‌مصنوعی را از دهان خارج کنند.

علاوه بر این، پروتز جزئی دارای چارچوب فلزی سفت و سختی برای استحکام و پایداری است که متأسفانه ممکن است در نواحی خاصی دیده شود و برخی از بیماران به دلیل آلرژی یا حساسیت به آن واکنش نشان دهند. گزینه‌هایی برای پروتزهای تمام پلاستیکی نیز وجود دارد، اما این نوع پروتزها به اندازه پروتزهای سنتی با چارچوب فلزی کاربردی نیستند.

مهم نیست که کدام گزینه را انتخاب می‌کنید، تخمین زده می‌شود که پروتزهای جزئی متحرک حداکثر 25 درصد عملکرد یک دندان، ایمپلنت یا بریج واقعی را دارند. بنابراین، قبل از تصمیم‌گیری، مهم است که مزایا و معایب هر گزینه را به دقت بررسی کنید و با دندان‌پزشک خود مشورت کنید تا بهترین راه‌حل را برای شرایط خاص خود پیدا کنید.

یادداشتی از مرکز ایمپلنت دکتر آرش گلستانه

واکنش‌های آلرژیک به تیتانیوم بسیار نادر هستند، اما احتمال آن وجود دارد. قبل از انجام عمل ایمپلنت، ایده خوبی است که آزمایش MELISA را برای بررسی حساسیت به تیتانیوم در نظر بگیرید تا از عوارض جانبی ناشی از آن جلوگیری کنید.

اگر به تیتانیوم حساسیت دارید یا مشکوک هستید که ممکن است به آن حساسیت داشته باشید، برنامه‌ریزی یک ویزیت با دندان‌پزشک خود می‌تواند به شما کمک کند تا درباره گزینه‌های دیگر خود که می‌تواند به ترمیم دندان‌ها و حفظ ظاهر سالم لبخندتان کمک کند، صحبت کنید. برای تعیین وقت مشاوره، با دفتر ما تماس بگیرید و امروز وقت خود را رزرو کنید.